Μονή Αρκαδίου

Η Μονή Αρκαδίου είναι ένα απο τα πιο σημαντικά και ιστορικά μοναστήρια της Κρήτης και θεωρείται ένα πολύ σημαντικό πολιτιστικό κέντρο. Βρίσκεται μόλις 4 χιλιόμετρα απο τα MARVA.

Είχε καταστραφεί το 1646 κατα τη Τουρκική εισβολή στο νησί, αλλά αποκαταστάθηκε και συνέχισε να ακμάζει, όπως μαρτυρά και η αρχιτεκτονική του και ιδιαίτερα η πρόσοψή του, η οποία θεωρείται ένα απο τα καλύτερα παραδείγματα της λεγόμενης Κρητικής Αναγέννησης.

Το Αρκάδι όμως δεν έμεινε στην ιστορία για την αρχιτεκτονική του, ούτε για τη θρησκευτική και πολιτιστική του σημασία. Πάνω απ’όλα έχει συνδεθεί με ένα απο τα πιο ηρωικά και τραγικά γεγονότα στην ιστορία της Κρήτης.

Το Νοέμβριο του 1866, 700 γυναίκες, 287 άντρες (συμπεριλαμβανομένου και 25 εθελοντές απο την ηπειρωτική Ελλάδα) και 45 μοναχοί βρήκαν καταφύγιο στο μοναστήρι. Στις 7 Νοεμβρίου, Τούρκοι στρατιώτες με ηγέτη τους το Μουσταφά Ναιλί Πασά, επιτέθηκαν στο μοναστήρι. Οι πολιορκημένοι, που δεν ηταν κατάλληλα εξοπλισμένοι, δε μπόρεσαν να αντισταθούν στους Τούρκους οι οποίοι εισέβαλλαν απο την κύρια είσοδο την επόμενη μέρα. Ο ηγούμενος Γαβριήλ Μαρινάκης σκοτώθηκε κατα την επίθεση. Όμως ένας αντάρτης, ο Κωστής Γιαμπουδάκης, έβαλε φωτιά στη μπαρουταποθήκη την ώρα που έμπαιναν οι Τούρκοι απο τη δυτική είσοδο, με αποτέλεσμα να ανατινάξει όχι μόνο τους πολιορκημένους αλλα και και χιλιάδες απο τους Οθωμανούς κατακτητές

Αυτή η ηρωική πράξη απο τους πολιορκημένους του Αρκαδίου, ταρακούνησε τη κοινή γνώμη παγκοσμίως και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αλλαγή της στάσης των μεγάλων Ευρωπαικών δυνάμεων όσον αφορά το Κρητικό ζήτημα.

Σήμερα, το μοναστήρι φιλοξενεί και ένα μουσείο στη Νότια πτέρυγα. Στη συλλογή του μπορεί να δεί κανείς μετα-Βυζαντινές εικόνες, εκκλησιαστικά άμφια και σκεύη, όπλα, χειρόγραφα, προσωπικά αντικείμενα του Ηγούμενου Γαβριήλ και άλλα θρησκευτικά και ιστορικά κειμήλια.

Σε μια τιμητική θέση υπάρχει η σημαία απο το ολοκαύτωμα Αρκαδίου, η οποία απεικονίζει τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος (επέστρεψε στο μοναστήρι το 1870 από τον Τούρκο αξιωματικό που την είχε λάβει μετά που το μοναστήρι ανατινάχθηκε). Ένα άλλο μοναδικό έκθεμα είναι το τμήμα του ξυλόγλυπτου τέμπλου του ναού που απεικονίζει την Ανάσταση, το μόνο κομμάτι που επέζησε από την έκρηξη και την πυρκαγιά.

Επίσης υπάρχουν και παραδείγματα αμφίων που παράχθηκαν απο το κέντρο κεντήματος του Μοναστηριού κατα τη διάρκεια του 17ου αιώνα. Ένα ιδιαίτερα ξεχωριστό κομμάτι με κέντημα χρυσού, χρονολογείται στο 1681 και απεικονίζει το Χριστό και τους δώδεκα μαθητές του.

Τέλος, μεταξύ των όπλων που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του αγώνα, συμπεριλαμβανομένων τουφέκια με πυρόλιθο, μακρύκανα πιστόλια και πιστόλια, υπάρχουν Οθωμανικά πυροβόλα όπλα, όπως το τουρκικό μουσκέτο, καθώς και τα όπλα στα οποία δόθηκαν τα επώνυμα των ευεργετών τους που τα κατασκεύασαν για λογαριασμό των εξεγερμένων, όπως Ροδοκανάκης και Μπερναδάκης.